Στη σκιά των γεωπολιτικών εντάσεων, η δημοτική αρχή της Ottobrunn, στα περίχωρα του Μονάχου, εξετάζει την κατάσταση του πρώην πυρηνικού καταφυγίου κάτω από το Margreider Platz.
Το καταφύγιο αυτό, το οποίο σήμερα χρησιμοποιείται ως υπόγειο πάρκινγκ για κατοίκους της περιοχής, παραμένει δυνητικά διαθέσιμο ως πολιτικός χώρος προστασίας για έκτακτες ανάγκες.
Ένα καταφύγιο με χωρητικότητα για σχεδόν 3.000 άτομα
Το καταφύγιο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της ανοικοδόμησης του κέντρου της Ottobrunn και ολοκληρώθηκε το 1984.
Σχεδιάστηκε έτσι ώστε, σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης, τα κτίρια που τοποθετήθηκαν πάνω του να καταρρεύσουν με τρόπο που να δημιουργούν πρόσθετη προστασία για όσους βρίσκονται μέσα.
Το καταφύγιο είχε κατασκευαστεί ως εγκατάσταση προστασίας ABC (ατομικής, βιολογικής και χημικής απειλής) και είχε προγραμματιστεί να μπορεί να φιλοξενήσει σχεδόν τρεις χιλιάδες ανθρώπους.
Πλήρης εξοπλισμός για αυτόνομη επιβίωση
Σε περίπτωση επικείμενου πυρηνικού πολέμου, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε θέσει ένα χρονικό περιθώριο ενός έτους για την προετοιμασία του χώρου.
Σε αυτό το διάστημα θα έπρεπε να εξοπλιστεί με τρόφιμα, ιατρικό εξοπλισμό και κρεβάτια εκστρατείας.
Οκτώ ειδικά εκπαιδευμένοι τεχνικοί μπορούσαν να καταστήσουν το καταφύγιο πλήρως αεροστεγές μέσα σε μόλις 16 ώρες.
Η τεχνολογία της εποχής περιλάμβανε φίλτρα άμμου για την ψύξη του εξωτερικού αέρα, είκοσι φίλτρα ενεργού άνθρακα για τον καθαρισμό του και σύστημα παραγωγής αναπνεύσιμου αέρα.
Σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, η παροχή αέρα θα μπορούσε να διατηρηθεί χειροκίνητα μέσω μανιβέλας.
Το σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης ήταν επίσης ανεξάρτητο, ενώ ένας γεννήτρια diesel θα εξασφάλιζε την ηλεκτροδότηση και τον αερισμό.
Σύμφωνα με τον Eduard Klas, διοικητή της εθελοντικής πυροσβεστικής υπηρεσίας της Ottobrunn, η επιβίωση μέσα στο καταφύγιο θα ήταν εφικτή για αρκετούς μήνες, ανάλογα με την κατανάλωση τροφίμων.
Ραγδαίες αλλαγές και εγκατάλειψη του σχεδίου προστασίας
Παρά τη στρατηγική σημασία του, το 2016 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ottobrunn αποφάσισε την οριστική παύση λειτουργίας του καταφυγίου.
Το έργο της αποσυναρμολόγησης περιλάμβανε την αχρήστευση των συστημάτων ασφαλείας και το μπάζωμα των ραγών των βαριών χαλύβδινων θυρών.
Η απόφαση βασίστηκε στην αίσθηση ασφάλειας που επικρατούσε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οδηγώντας στην εγκατάλειψη περισσότερων από δύο χιλιάδων παρόμοιων εγκαταστάσεων σε ολόκληρη τη Γερμανία.
Η σημερινή δυνατότητα επαναλειτουργίας
Όπως διαβεβαίωσε ο δήμαρχος Thomas Loderer (CSU) στο Δημοτικό Συμβούλιο, η υπόγεια κατασκευή μπορεί ακόμα να μετατραπεί σχετικά εύκολα σε καταφύγιο σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, έλλειψης θέρμανσης ή φυσικής καταστροφής.
Η επανενεργοποίηση ωστόσο θα απαιτούσε σημαντικές εργασίες αποκατάστασης και εξοπλισμό, καθώς η τακτική συντήρηση και οι προβλεπόμενοι έλεγχοι από τον TÜV έχουν διακοπεί εδώ και σχεδόν μία δεκαετία.
